Zoals de musician’s musician tot de interessantere muzikale categorieën behoort, zo bestaat er ook de soort songwriter’s songwriter, oftewel een vakgenoot waar anderen naar opkijken. Oftewel het échte werk. Zo iemand is de in Barcelona wonende Engelsman David Philips die al een zestal jaren opereert op de dunne scheidslijn tussen folk en blues. Deze artiest heeft genoeg aan zijn gitaar en zijn eigen soulvolle stem. Toch is zijn muziek meer dan pure blues. Er zitten veel folk elementen in en daardoor maakt Philips nog altijd bijzonder inspirerende platen, en zo ook dit keer op “The Rooftop Recordings 2”, want zo goed als op dit nieuwe album klonk hij maar zelden. Met de bedwelmende folk-blues van “The Rooftop Recordings 2” is Philips welgeteld vierde album, even zijn 4 track album “December Wine” uit 2013 niet meegerekend, een muzikale happening geworden op Philips dakterras van zijn appartement, waar zomaar liefst 18 songs werden opgenomen met twee microfoons. De opnames geven je het gevoel aanwezig te zijn op deze zonnige plaats, terwijl hij nummers speelt over voorbijkomende vogels, die ook de inspiratie waren om tussen de aquarellen op de cover een warm dakterras als artwork te creëren. Als een ware singer-songwriter graaft hij verder in deze The Rooftop Recordings met zijn simplistische aanpak van songs, die we allemaal kunnen bestempelen als een kwaliteit van onze troubadour, want het in zekere zin steeds opfrissen van zijn in wezen authentieke maar tijdloze aanpak. Alhoewel, op zijn vorig album “If I Had Wings” waren er voor het eerst ook wat elektronische invloeden, die zijn nu volledig achterwege gebleven, en hoor je zelfs in een nummer als “Waterproof” op de achtergrond regen vallen. Die gevarieerde invalshoeken sluiten op “The Rooftop Recordings 2” dan ook naadloos op elkaar aan. Op zijn nieuwste plaat staan 18 eigen composities waarvan zes instrumentale tracks die dit sublieme album afsluiten. Hij is werkelijk een minimalist die zich daarbij beperkt tot het noodzakelijke, wat overigens volstaat om al uw zintuigen te masseren. Zijn intense songs laten zich beluisteren als delicaat, bruisend, broos en soms licht heftig. Dat wisselt lekker af, vooral in de eerste songs, neemt hij de luisteraar mee met zijn soulvolle stem in zijn in wezen authentieke maar tijdloze aanpak, al zijn deze songs best gevarieerd, want soms neigt het wat meer jazzy in zijn akoestische blues, tot hij in zijn eerste instrumental “Migration” Spaanse invloeden en in de instrumentale afsluiter “Long Flight Home” pure blues laat horen. Hij heeft het vermogen om je recht in het hart te raken en dat heeft hem een zeer trouw publiek op geleverd. De kracht van Philips muziek ligt in zijn stemgeluid, waar een berg aan hoop en liefde in doordringt.  “The Rooftop Recordings 2” vormt hiermee een klein intiem meesterwerkje, waarin zijn muzikale en tekstuele kracht opnieuw het beste in hem naar boven halen. David Philips zal later dit jaar zijn wereldklasse gitaarspel en zorgvuldig opgebouwde liedjes en verhalen presenteren aan een groeiend publiek. Dus zeker niet te missen.