Blueslegende Boo Boo Davis kan het nog steeds en betovert Gentse Missy Sippy

Samen met de vele andere katoenplukkers zong hij luidkeels tijdens de zware arbeid, om zo de tijd te doden. Gisteren stond de Amerikaanse bluescoryfee James Boo Boo Davis in een iets andere setting: de Missy Sippy Blues & Roots Club in hartje Gent. Opnieuw hard labeur, dat wel, maar deze keer maakte ‘Boo Boo’ enkel de handen vuil aan zijn mondharmonica. En dat deed hij met verve. Ook de babbel achteraf stond helemaal in het teken van ‘zijn blues’.

Hard leven in de Mississippi Delta
De gelijkenissen tussen het leven van Boo Boo Davis en de naam Missy Sippy Blues & Roots Club in Gent zijn opvallend raak. Boo Boo, mogelijk de grondlegger van de rasechte blues, leed vroeger een hard leven in de Mississippi Delta, toen een van de rijkste katoenregio’s in het zuiden. Daar leerde hij de blues kennen en die heeft hij ook nooit meer opgegeven. Verder gaat het leeuwendeel van zijn nummers over de verafgoding van het bluesgenre en over zijn roots.

Mississippi is zijn heimat, blues is zíjn genre.
Het enthousiasme dat de toeschouwers gisteren in het gezellige bluescafé met zich meedroegen, wakkerde Boo Boo enkel nog wat aan: Blues is niet dood! En dat liet Boo Boo al vanaf het begin duidelijk merken. Na zijn aankondiging door de trotse zaakvoerster Marie Follebout, die hem omschreef als ‘de echte Mississippi-overlever’, galmde zijn stem door de zaal met de woorden “Laten we wat Boo Boo blues spelen!”, wat logischerwijs warm werd onthaald door de uitgelaten meute. Die uitspraak vormde dan al de aanhef tot wat een prachtige avond zou worden. Boo Boo speelde natuurlijk oude bluesnummers, maar toch ook een paar nieuwere. Zo speelde hij enkele nummers van Oldskool, zijn meest recente plaat die je achteraf ook kon kopen in het café. In een van zijn nummers zingt hij dat er geen tijd was om naar school te gaan. Boo Boo mag dan wel analfabeet zijn, hij compenseert dat door zijn instrumenten op eminente wijze te laten spreken. Ook gisteren kon iedereen dat bevestigen. Boo Boo vertoefde heel het optreden op een ijzeren stoel met daarop een gevouwen mat, droeg een pet tot over zijn ogen en goochelde doorheen het optreden met verschillende mondharmonica’s. Na verloop van tijd kon je dan ook aan zijn fonkelende ogen -die hij meestal wel onder zijn pet schuil hield- zien dat hij zich best wel vermaakte, wat hij later ook effectief verkondigde aan het geanimeerde publiek. Maar het einde naderde toen Boo Boo na bijna twee uur te spelen over bedtijd begon. Na het bisnummer wou het publiek nog meer, maar Boo Boo hield het been stijf: “Neen, ik moet nu echt wel gaan slapen.”

“Een leven zonder blues, dat bestaat niet”
Achteraf vertelde hij in onze babbel onder meer over Dave. Die naam vormde zowat de leidraad doorheen zijn show. Bijna elk nummer sloot hij af met de woorden “Dank u iedereen, dank u Dave”, daarbij naar boven wijzend. Zo vertelde hij dat Dave zijn Jezus is. “Waarom Dave? Omdat ik hem de hand heb geschud en hij me zei dat ik Dave mocht zeggen. Hij is een mens van vlees en bloed.”

Op de vraag wat hij zou doen zonder de blues, had Boo Boo meteen een overtuigend antwoord klaar. “Dan zou ik nog steeds doen wat ik nu doe. Ik zou toch gewoon de blues opnemen in mijn leven. Want een leven zonder blues, dat bestaat gewoon niet.” Wel beseft Boo Boo dat alles doorheen de tijd is veranderd en dat de mensen vandaag de dag de echte blues niet meer ervaren. “Wie nooit naar de kerk is geweest, kent gewoon niets van blues. Daar begint het allemaal”, vertelt Boo Boo. “Het komt allemaal voort uit je hart, daar voel je het pas echt. Maar de wereld is veranderd. Zo een gevoel ervaren de mensen niet meer, zeker niet op het vlak van blues.” Toen Boo Boo luisterde naar de vraag of hij een verschil merkt tussen de blues uit zijn jeugd en die van nu, was hij kort en bondig. “De blues komt altijd regelrecht van hier”, drukkend met zijn hand op het hart. “En ook een beetje hieruit”, waarna hij al lachend over zijn buik wreef. Na meer dan een half decennium staat Boo Boo Davis nog steeds garant voor alles wat een echte bluesacrobaat typeert: rauw tot op het bot en een virtuoos met de mondharmonica. De Missy Sippy Blues & Roots Club in het Gentse Klein Turkije kon met de glimlach onder de wol kruipen, net als Boo Boo.