Posted on

new single David Philips

today we released a new single from David Philips:

David invites you to see things through optimistic, if rather idealistic eyes, in this positive take on quarantine and the effects it has had on the environment he lives in. During quarantine Barcelona went from being a polluted, smelly, noisy tourist trap to a quiet, peaceful, friendly village with clean air and happy wildlife. The song is about that. David knows it’s idealistic and unrealistic to think things could stay that way but hey, who said songs have to be realistic ? Except the drum track, which was lifted from an unreleased demo from 2017, the song was recorded and produced in his rooftop apartment in Barcelona, where David has spent the past few months writing and working on his bird artwork.

This new single is released digital only and available on all the download and streaming platforms.

Posted on

review David Philips on Indie Voice Blog

This is what INDIE VOICE BLOG wrote about 

David Philips – Acoustic Cover Versions 1 EP

David Philips is no stranger to indie music, or to this blog, as we reviewed his previous release back in May. On this brilliant EP, Philips strips down a pair of classic songs, “Dock of the Bay” and “Hit the Road Jack,” and totally re-imagines a pair of 80’s pop hits, “Freedom” and “Heart of Glass” to create a beautiful and peaceful soundtrack. This one is a treat from start to finish. We only wish there were more than four songs.

Recommendation: Definitely worth adding to your collection.

Posted on

David Philips – Acoustic Cover Versions 1 EP

Just released on KuvVer Records:

KR 603 – David Philips – Acoustic Cover Versions 1 EP

There are a few ways to do a cover version of a well known song. David Philips really enjoys taking the song to another genre completely, changing the feel and context of the song. It’s a fun game to play and can yield some surprising results. Another way he likes is to stay a little more true to the original but strip it down to the bare bones i.e. acoustic guitar and voice. A combination of these ideas is what these recordings are about. Freedom (Wham / George Michael) and Heart Of Glass (Blondie) are upbeat 80s pop hits turned back porch, country blues style numbers. (Sittin’ On) The Dock Of The Bay and Hit The Road Jack are songs he has always enjoyed a lot and this is his attempt to strip them down and add whatever of himself he can in to the mix without ruining the original feel. It’s a fine line we walk when covering classics and some say it shouldn’t be done, but David sees it as a fun musical challenge that requires a different type of musical kung fu than when performing his own original songs.

Posted on

review David Philips in BluesDoodles

Back on his rooftop in Barcelona for the second album of  Roof Top recording, repeating the style of his 2011 Rooftops his first record on Black & Tan Records. On this album, David Phillips delivers eighteen tracks exploring his guitar, lyrics and warm vocals. On a rooftop, the recording process is simple, stripped back, only the essentials joining David in making this album. His guitar and voice are captured with just two microphones and all the doors and windows wide open. Adding some variation in guitar tone his Resonator and Cigar Box guitars make their appearances but nothing else to complicate the process of sharing his music.  What we get is an artist who is at one with the whole process concentrating on delivering the twelve songs. The last six numbers are instrumentals providing a bonus EP to complete the rooftop stripped back vibe. This is music that relaxes from the opening track Making It Up through to the last fading notes of the instrumental Long Flight Home. Here It Is we hear in fleeting a Spanish neighbour then into an upbeat number, with this percussive number David captures your attention. Listen out through the album for when the outside makes a guest appearance including Swifts and House Martins, perfectly reflected in instrumentals Migration and Dance of The Swallows. Beat Box opening and we Are Flying High with the soulful vocals of David Phillips. An acoustic, stripped back album. The making may have been simple, the result is an album full of shadows and moody mystery. The album captures that live, spontaneous feel as the bird song and a few unwitting neighbours captured when David Philips records the songs we want to hear. The Rooftop Recordings 2 is a must for lovers of acoustic simplicity, the power of lyrics, blues and soul to add to the collection of chill out tunes. The Cigar box adds a ripping it up-country blues tone to Tied Up Gagged and Bound the track is a foot tapping extravaganza. Counting himself in gives the feel of an intimate bar setting of a live acoustic session as he opens on Old Red Haze. A lyric about anger and is gentle as his guitar curls around the lyrics as he gets angry and blind. Country fueled with blues as we swing on the veranda and listen to the music flow. The finale is a bluesy number Long Flight Home with birdsong getting the tune underway. Only one solution is to listen again!

Posted on

review David Philips in Popmagazine Heaven (Holland)

The Rooftop Recordings 2 van de Brit David Philips biedt een hernieuwde proeve van zijn bekwaamheid te schitteren met minimale middelen. In achttien liedjes laat hij ons genieten van zijn mooie stem, zijn gevarieerde en technisch onderlegde gitaarspel en vooraal veel mooie songs. Soms folky, soms verwijzend naar de Amerikaanse Westkust, klinken zijn liedjes vooral vrolijk en positief.

Posted on

review David Philips from Italy

Evidentemente il tetto della casa di Barcellona di David Philips deve avere una vista molto ispirante, dato che questo è il secondo album che registra da lassù, e con tanto di acquerelli di uccelli a decorazione del disco, opera dello stesso David, che farebbero invidia all’edizione deluxe del Bedside Book of Birds. Il musicista e pittore inglese, di cui avevamo già parlato nel precedente If I Had Wings, è un ottimo chitarrista e compositore che spazia fra diversi generi, da atmosfere caraibiche al folk, dal blues ad un pop di classe. Il precedente disco ci aveva colpito notevolmente e questo nuovo lavoro rimane nel solco di quanto già fatto, ma in versione “stripped”, nel senso che mancano un po’ di sovraincisioni, batterie campionate etc che invece riempivano il suono in passato. Sono presenti sia pezzi nuovi sia riarrangiamenti di vecchi brani, sia cantati che solo acustici. Making It Up è il primo in scaletta, il quale parte con un tempo sincopato e un arpeggio serrato di chitarra mentre il cantato rimane melodico (proprio del suo stile, non aspettatevi una voce alla Tom Waits o un crooner come il compianto Leonard Cohen). Il secondo brano riprende That Dirty Road (Beach Version), già apparso nella scaletta del precedente disco, qui però con un ritmo rilassato, quasi alla Jack Johnson, e con ritmo un po’ indolente e caraibico. I generi toccati sono molteplici, dal pop allegro di Washes over Me, al countreggiante Guitar on His Knee, allo shuffle di Here It Is, al blues slide e ritmato di Tied up Gagged and Bound, con un grande groove. Sempre più sulle tonalità blues, ma piedmont style, My Baby Needs Love, passando al blues quasi pre-war di Guilty Sunday o al ragtime di Old Red Haze, dimostrando la versatilità di David Phillips in quasi tutti gli stili delle dodici battute. Per chiudere infine con sei pezzi acustici (Migration, Dance of the Swallow, Reencuentro, The Acrobat, Waterproof), dal sapore a volte west coast, a volte da ballad inglese, per finire con Long Flight Home, tipicamente blues (rumori di sottofondo inclusi), quasi a comporre un ep distinto dal resto. Diciotto pezzi in tutto, registrati a cinque anni di distanza dal primo disco “rooftop”, in presa diretta con due microfoni, armonica, resonator, cigarbox e chitarra acustica, all’aperto sul suo tetto barcellonese. Buon disco, come il precedente, forse pecca un po’ dell’eccessiva semplicità e uniformità rispetto a quanto già fatto ascoltare in If I Had Wings. Tuttavia David Phillips è un ottimo artista che ci fa sempre piacere ascoltare mentre suona la sua chitarra acustica sui tetti di Spagna. Ad esclusivo vantaggio degli uccelli e del cielo della Catalogna.

 

Posted on

review new David Philips release on Zicazine (France)

Singer, songwriter et multi-instrumentiste britannique, David Philips n’a pas mis longtemps à se faire un nom sur la scène blues et folk internationale et c’est en travaillant d’arrache-pied en studio pour ses propres albums mais aussi pour diverses campagnes publicitaires et en participant à de grands festivals comme ceux de Montreux et de Marciac mais aussi à d’autres en Inde, en Australie et dans toute l’Europe qu’il a réussi à faire de sa musique une sorte de référence incontournable. Cinq années après son deuxième album, le premier « Rooftop Recordings » paru sur le label néerlandais Black & Tan Records, David Phillips qui entre temps a publié deux efforts est retourné dans son appartement de Barcelone et c’est là-bas, sous les toits, qu’il s’est livré à l’enregistrement du second volet de ces désormais fameux enregistrements solitaires. Deux micros judicieusement posés, toutes portes et fenêtres ouvertes, l’artiste s’est laissé aller une fois encore à faire chanter ses guitares, dobros et autres cigar box et à inonder le tout de sa voix si attachante et si chaleureuse mais aussi de quelques parties d’harmonica éparpillées deci-delà. Une douzaine de compositions de toute beauté, six instrumentaux issus de diverses improvisations voire même des tests de micros, « The Rooftop Recordings 2 » nous présente des trésors de picking mais aussi et surtout de grands moments de musique au sens le plus large du terme, ces fameux instants où l’on ne se demande plus si l’on est dans le blues, dans le folk ou même dans le rag mais où l’on attrape à la volée de véritables tranches de bonheur comme « That Dirty Road », « Tied Up Gagged And Bound » ou « Guilty Sunday » et des moments empreints d’une formidable spontanéité comme « Dance Of The Swallow », « The Acrobat » ou « Waterproof ». Proposé en version numérique ou en CD au tirage limité à mille exemplaires, l’ouvrage est assorti de diverses aquarelles réalisées par David Philips lui-même qui représentent les oiseaux que l’on peut voir sur les toits de Barcelone. Une bonne manière de boucler la boucle …

Posted on

review for new David Philips on DaMusic (Belgium)

Een akoestische gitaar en een stem. Meer heeft een liedjesmaker niet nodig. Veel artiesten doen, om de intimiteit aan te scherpen, vaak enkele nummertjes akoestisch tussendoor. Maar een heel album, naakt en gestript tot de essentie, blijft eerder uitzondering. En net dat is wat David Philips met dit ‘Rooftop Recordings 2’ bewerkstelligt. De in Engeland geboren en getogen Philips verhuisde al op jonge leeftijd naar Barcelona. Als (sessie)muzikant speelde hij op festivals (Montreux, Marciac, Delhi Jazz) in de wijde wereld. Bredere bekendheid krijg hij onder meer door het cigarboxgitaargedreven What Am I. Hij bracht eerder al twee soloalbums uit op het Nederlandse Black And Tan label (respectievelijk ‘Heal  Yourself Alone'(2010) en ‘The Rooftop Recordings’ (2011)). Later volgde ‘December Wine (The 4 Track Tapes)’, een reeks demo’s en schetsen, en in 2015 was er ‘If I Had Wings’, waarop hij de gitaar en stem verrijkt met elektronica, psychedelica en jazz. Muzikaal situeert Philips zich eerder in de folky gitaarblues, al loont het de moeite om ook eens naar dat recente ‘If I Had Wings’ te luisteren, gezien daarop een heel ander geluid te horen is. Het nieuwe album bevat achttien nummers (twaalf gezongen nummers en zes instrumentals), opgenomen op het dakterras van zijn appartement in Barcelona. De instrumentale songs vormen een extraatje, gezien Philips ze vooral opnam om zijn microfoons te testen en zijn vingers op te warmen. Twee microfoons, één voor gitaar en één voor stem. Heel sober en heel uitgepuurd. Het levert een erg warme en levensbevestigende rootsplaat op, die herinneringen oproept aan artiesten als Jack Johnson. Positieve, opgewekte vibes. En dat allemaal volgens de hem kenmerkende DIY-methode: hij schreef en speelde alles in en produceerde het album ook nog eens. Op zijn albums staat de gitaar centraal: zo beschikt hij over erg uiteenlopende exemplaren die hij, al naargelang de feel, gebruikt. Een gewone, zessnarige gitaar, een driesnarige cigarboxgitaar, een ukelele, een lapstyle dobro. En dan is er nog die stem, die soms wat ruw, dan weer honingzoet klinkt. Uiteraard staat de liefde centraal (Washing Over Me, My Baby Needs Love), maar evengoed zijn er songs over onmacht (Tied Up Gagged And Bound) en schuld (Guilty Sunday). Daar waar hij volledig instrumentaal gaat, komen José Gonzalez of Ben Harper in beeld, zoals te horen is aan Migration, Long Flight Home of The Acrobat. ‘The Rooftop Recordings 2’ is vooral een heel schoon album. Akoestisch, maar tezelfdertijd open voor alles wat hem kan beïnvloeden. Beeldende muziek ook, die aanzet om ook de eigen ramen open te zetten. Philips is naast singer-songwriter kunstenaar. Hij tekent al eens wat ruwe schetsen om die met waterverf bij te werken. Voor de limited cd-editie, duizend genummerde exemplaren, maakte hij een aantal schilderijen van vogels die zijn dakterras in Barcelona bezoeken. De singer-songwriter onderneemt, ter promotie van het album, een tourneetje die hem ook bij ons brengt. Zo zal hij op 2 december in Cowboy Up (Waardamme) een setje spelen en op 4 december duikt hij het Antwerpse concertleven in met een set in de Crossroads.

Posted on

review David Philips on Written In Music

In 2011 legt de Britse singer songwriter en multi-instrumentalist al een eerste sessie vast die tot stand komt op zijn dakappartement in Barcelona. In het voorjaar keerde hij terug, twee microfoons  registreren zijn gitaar- en zanglijnen op en dat levert andermaal een prachtig resultaat op. Een minimalistische set met twaalf  verhalende songs  die van blues naar folk pendelen. Opvallend is de ritmische fingerpicking  die in songs als Making It Up, That Dirty Road en Washes Over Me de expressieve soepele soulvolle zang ondersteunt. Ook als het tempo even vertraagt imponeert Philips. Guitar On His Knee verhaalt het lot van de eenzame troubadour die terugvalt op het gezelschap van zijn gitaar, min of meer Philips’ autobiografie die hier in dik vijf minuten passeert. De blues klinkt door in het op resonerend snarenwerk gebouwde Ellie, het klaaglijke 5 Long Years en Old Red Haze, met het huppelende Guilty Sunday belanden we in een onvervalste ragtime sfeertje. De overwegend heftige aanpak wordt enigszins getemperd in het afsluitende luik opgebouwd met met zes instrumentale nummers vanaf het met lokale Spaanse elementen ingekleurde Migration, een aanpak die je ook in Reencuentro terugvindt. Dance Of The Swallow is ongetwijfeld geïnspireerd door Philips’ observaties van voorbij zwevende vogels en dat levert evenals Waterproof, ook zonder tekst poëtisch getint muziekjes op. Met een ademende harmonica die de gitaarlijnen volgt komen we terug bij de authentieke blues in Long Flight Home. Een werkstuk met tijdloos allure van een bevlogen doe het zelver die zich bovendien een niet onverdienstelijk aquarellist toont, getuige de fraaie schilderingen van vogels die zijn dakterras bezoeken en een strikt gelimiteerde editie illustreren.

Posted on

review David Philips by RootsTime (Belgium)

Zoals de musician’s musician tot de interessantere muzikale categorieën behoort, zo bestaat er ook de soort songwriter’s songwriter, oftewel een vakgenoot waar anderen naar opkijken. Oftewel het échte werk. Zo iemand is de in Barcelona wonende Engelsman David Philips die al een zestal jaren opereert op de dunne scheidslijn tussen folk en blues. Deze artiest heeft genoeg aan zijn gitaar en zijn eigen soulvolle stem. Toch is zijn muziek meer dan pure blues. Er zitten veel folk elementen in en daardoor maakt Philips nog altijd bijzonder inspirerende platen, en zo ook dit keer op “The Rooftop Recordings 2”, want zo goed als op dit nieuwe album klonk hij maar zelden. Met de bedwelmende folk-blues van “The Rooftop Recordings 2” is Philips welgeteld vierde album, even zijn 4 track album “December Wine” uit 2013 niet meegerekend, een muzikale happening geworden op Philips dakterras van zijn appartement, waar zomaar liefst 18 songs werden opgenomen met twee microfoons. De opnames geven je het gevoel aanwezig te zijn op deze zonnige plaats, terwijl hij nummers speelt over voorbijkomende vogels, die ook de inspiratie waren om tussen de aquarellen op de cover een warm dakterras als artwork te creëren. Als een ware singer-songwriter graaft hij verder in deze The Rooftop Recordings met zijn simplistische aanpak van songs, die we allemaal kunnen bestempelen als een kwaliteit van onze troubadour, want het in zekere zin steeds opfrissen van zijn in wezen authentieke maar tijdloze aanpak. Alhoewel, op zijn vorig album “If I Had Wings” waren er voor het eerst ook wat elektronische invloeden, die zijn nu volledig achterwege gebleven, en hoor je zelfs in een nummer als “Waterproof” op de achtergrond regen vallen. Die gevarieerde invalshoeken sluiten op “The Rooftop Recordings 2” dan ook naadloos op elkaar aan. Op zijn nieuwste plaat staan 18 eigen composities waarvan zes instrumentale tracks die dit sublieme album afsluiten. Hij is werkelijk een minimalist die zich daarbij beperkt tot het noodzakelijke, wat overigens volstaat om al uw zintuigen te masseren. Zijn intense songs laten zich beluisteren als delicaat, bruisend, broos en soms licht heftig. Dat wisselt lekker af, vooral in de eerste songs, neemt hij de luisteraar mee met zijn soulvolle stem in zijn in wezen authentieke maar tijdloze aanpak, al zijn deze songs best gevarieerd, want soms neigt het wat meer jazzy in zijn akoestische blues, tot hij in zijn eerste instrumental “Migration” Spaanse invloeden en in de instrumentale afsluiter “Long Flight Home” pure blues laat horen. Hij heeft het vermogen om je recht in het hart te raken en dat heeft hem een zeer trouw publiek op geleverd. De kracht van Philips muziek ligt in zijn stemgeluid, waar een berg aan hoop en liefde in doordringt.  “The Rooftop Recordings 2” vormt hiermee een klein intiem meesterwerkje, waarin zijn muzikale en tekstuele kracht opnieuw het beste in hem naar boven halen. David Philips zal later dit jaar zijn wereldklasse gitaarspel en zorgvuldig opgebouwde liedjes en verhalen presenteren aan een groeiend publiek. Dus zeker niet te missen.