“You’re gonna miss me when I’m gone”, een uitdrukking die vaak maar al te waar is!
En in het geval van zanger-bassist Burton Gaar uit Louisiana, is dat zeker het geval. Deze artiest was bassist in Slim Harpo’s band, had zijn eigen band The Boogie Kings en was lid van de band van Rockin’ Sidney. De opnames op dit abum stammen uit 1997 en werden destijds uitgebracht op het album ‘One Hundred Pounds Of Trouble’ op het CrossCut label. Burton werd op dat album begeleid door Roel Spanjers (orgel, piano), Frank Bolder (drums, o.a. bekend van de Robbert Fossen Blues Band) en gitarist Jan Mittendorp. De laatstgenoemde is eigenaar van het Black And Tan label waarop het album, nu onder de naam ‘Blue Eyed Soul’ is uitgebracht. En dat is voor de bluesfans, die een zwak hebben voor soulmuziek, erg fijn nieuws. Het geluid van Burton Gaar zit namelijk in het soulblues hokje van o.a. Robert Cray en Joe Louis Walker. Loom swingend met krachtige zang. Het album opent met de ontspannen pompende shuffle One Hundred Pounds Of Trouble. Een nummer met een behoorlijk groot Booker T. geluid, door het soulorgel van Roel Spanjers. Jan Mittendorp is verantwoordelijk voor een prima priemende gitaarsolo. I Won’t Cry is daarna een romige soulblues met een ontspannen groove. Er zit een licht swampy geluid in het nummer, dat aan “As The Crow Flies” doet denken. Step Out Lady is een lekker felle funky blues waarin Roel Spanjers behoorlijk stuwend op zijn orgel bezig is. In de lui stuwende shuffle Face Down On The Bottom is Spanjers op orgel én piano te horen en Mittendorp levert behoorlijk snijdend gitaarwerk af. Hij is in het broeierige Real Good Woman te horen met een snijdende slide. It’s Still Raining is een pracht van een soulballad met een waanzinnig mooi golvend soulorgel en Burton’s gepassioneerde zang. Het nummer klinkt Paul Carrack-achtig maar dan met veeeeel meer soul. De lome bluesshuffle Tear It Up deint lekker ontspannen voorbij met snerpend gitaarwerk. Because Of You klinkt een stuk venijniger en wordt gevolgd door de Ray Charles-achtige swing van No met hard bijtend gitaarwerk en een loeiend orgel. Je komt op dit album gewoon geen matig of slecht nummer tegen. Zo zijn zowel Bim Bam Thank You Mam, Short Red Dress en Where The Girl Is stuk voor stuk heerlijk swingende shuffles. De loom pompende blues I Be Gone klinkt lekker funky waarna ik tot de conclusie kom dat dit een heerlijk soulblues album is, dat zeer terecht opnieuw is uitgebracht. Een mooi eerbetoon aan de veel te vroeg weggevallen Burton Gaar!