Soms begrijp ik het allemaal niet meer. Hoe is het toch mogelijk dat de zeer getalenteerde singer-songwriter David Philips nu al zijn zevende album uitbrengt en dat zijn naam nauwelijks een belletje bij iemand doet rinkelen? De in Barcelona wonende Engelsman is een ambachtsman op velerlei gebied. Zo bespeelt hij alle instrumenten op zijn albums die hij ook zelf produceert en voorziet van een eigen getekende albumhoes. Zo ook op album nummer zeven, Get Along. De stijl is wat meer jazz- en funk-georiënteerd dan op zijn voorgaande albums wat het een zonnig en relaxt sfeertje geeft. Het album bevat acht nieuwe nummers, twee nieuwe versies van eerder opgenomen liedjes en drie akoestische demoversies. Wat mij betreft voegen deze demoversies niet echt wat toe, al laten deze kale versies wel goed horen wat een uitmuntende gitarist Philips is. Bij deze breek ik nogmaals een lans voor David Philips. Voor de liefhebbers van Ben Howard, Nick Mulvey en Jason Mraz een welkome nieuwe aanwinst en voor iedereen die van het betere singer-songwriterwerk houdt een must.