Posted on by

review David Philip – Rootop Recordings 2

Schermafbeelding 2017-04-21 om 08.56.04David Philips is een Engelse muzikant, die in Barcelona woont. Hij debuteerde in 2010 met het in eigen beheer uitgebrachte Heal Yourself Alone. David maakt ook reclame-produkties voor bedrijven. Zo was hij onder meer succesvol met de song What Am I, die door Redbull wereldwijd werd verspreid. In 2011 werd de muziek van Philips voortaan uitgebracht door het Nederlandse label Black and Tan Records. Het debuut bij deze platenmaatschappij was de release van The Rooftop Recordings. Een album met liedjes die David in zijn appartement in Barcelona heeft opgenomen. Vorig jaar verscheen de opvolger The Rooftop Recordings 2, opgenomen op het dakterras van zijn appartement. Een sobere aanpak met twee microfoons: een voor de gitaar en een voor de stem. Het nieuwe album bevat liefst 18 nummers, waarvan er 6 instrumentals zijn. De akoestisch songs zijn gegoten in een aangename mix van folk, blues en jazz. David wisselt nogal eens van instrument zoals een 6 snarige gitaar een 3 snarige cigarboxgitaar, een ukelele en een dobro. David Philips is een geweldige gitarist. Luister maar eens naar prachtige ritmische fingerpicking-nummers als het openingsnummer Making It Up en vervolgens That Dirty Road. Zijn soulvolle stem valt op bij intieme liefdesliedjes als Washes Over Me en My Baby Needs Love. Wellicht het mooiste nummer is het vol passie gezongen Guitar On His Knee. Bij de instrumentale tracks valt Migration op met prachtig Spaans georiënteerd gitaarwerk. Het album wordt afgesloten met een down home bluesje Long Flight Home. Dit is een heerlijk luisterrijk album van een talentrijke muzikant.

Posted on by

review David Philips in Blues Magazine (NL)

David Philips is een singer-songwriter, sessie-gitarist en producer uit de U.K. Zijn debuutalbum was ‘Heal Yourself Alone’ in 2010 en was net na de release “Album Of The Week” bij de BBC Radio. Vervolgens steeg het in 2011 naar plaats 34 in de Top 100 Roots-Country Albums in de US. Na een korte tour door Nederland en België tekende hij bij het Nederlandse label Black and Tan Records die de volgende vier albums van hem uitbracht. Hij staat bekend om zijn solitaire manier van werken in de studio. Hij schrijft zelf zijn nummers (tekst en muziek), produceert, neemt op, speelt bijna alle instrumenten zelf en verzorgt alle vocalen. Zijn albums ‘The Rooftop Recordings 1 en 2’ en ‘December Wine (The Four Track Tapes)’ nam hij thuis in Barcelona op met een Tascam 4-Track recorder. Ook is David Philips een begenadigd tekenaar en verzorgt hij het artwork voor al zijn albums zelf. Direct na het opnemen van ‘The Rooftop Recordings 2’ in 2016 trok hij zich opnieuw terug in zijn studio in zijn ‘rooftop’ appartement in Barcelona waar hij zich tijdens de wintermaanden toelegde op het schrijven en opnemen van nieuwe songs. Hij liet zich inspireren door blues-rock en soul en omdat hij een multi-instrumentalist is nam hij (bijna) zelf alles op en produceerde zelf met een ‘full band sound’ in gedachten. Vergeleken met zijn eerdere werk is dit zijn meest rock gerichte album. Een kort album is het wel, acht songs in bijna een half uur. Maar wel afwisselend. Stevig rockend en melodieus zoals het openingsnummer Changes, akoestisch en met mondharmonica in het nummer Home, en ook een soulballad met Your Way. Maar in alle songs prachtige teksten en natuurlijk zijn steeds verrassende gitaarspel van rustig akoestisch tot scheurend elektrisch. Mocht je David Philips nog niet kennen, dan hoop ik dat je na het lezen van deze recensie de moeite neemt om zijn laatste album ‘Winter’ te beluisteren, misschien wel aan te schaffen of hem te zien optreden. Een werkelijk prachtig veelzijdig album van een meesterlijke muzikant.       Bennuman

Posted on by

new release David Philips

today we released a new record of David Philips

B&T 962 – David Philips – Winter

November 2016 to March 2017 David Philips locked himself in his studio and spent the winter months writing and recording new material. Harking back to the full band sound of his debut album, but this time with a grittier sound centred mainly around the electric guitar and his new found love of the drum kit. Very much the studio loner David wrote, recorded and produced the whole record himself, playing all instruments and also designing the artwork. David says of the writing process : “With these songs I was experimenting with a new way of writing, something much more spontaneous, organic and immediate, trying my best to keep the inner critic at bay for as long as possible. I was able to centre the songs around what I hope are strong hooks and allowing myself to write with the electric guitar rather than the acoustic gave the songs a different energy.” Stylistically sitting somewhere between Ryan Adams and Doyle Bramhall II, yet as ever with his own instantly recognisable sound, Philips mixes pop, blues, rock and a touch of soul on this compact and to the point collection of 8 new songs entitled simply “Winter.”

The music will be released digital only and is available on all download and streaming platforms.

Posted on by

David Philips on Something Else Reviews

It might be mid-March but Winter is coming…the new musical concoction from David Philips, that is. The British ex-pat singer-songwriter performed his familiar ritual of holing himself up in his home studio and emerged with a fresh batch of recorded originals. Winter, recorded over much of this still-lingering cold season, is expected to drop in late March/early April through Black And Tan Records, but the folks over at Black and Tan have already provided a preview of what to expect. “Home” is the advance single from Philips’ newest creation, now available in digital form, and streamable above. What is immediately noticeable from followers of Philips is that he went ‘full band’ this time, not unlike 2015’s If I Had Wings but all instrumentation here and the rest of the album is handled by Philips alone and he remains firmly on the folk reservation this time. Actually, Winter could be thought of as a proper follow-up to his debut record. Still, it’s a bit of a jolt to hear his twelve-string acoustic guitar soon joined by harmonica, bass, drums, backing vocals and more guitars. What isn’t different is a voice with the warm soulfulness of Aaron Neville and a bright melody that sticks with you long after the last chord rings out. David Philips might change his tactics from time to time but the overall strategy of delivering quality, hand-made folk music never wavers.

Posted on by

review David Philips in BluesDoodles

Back on his rooftop in Barcelona for the second album of  Roof Top recording, repeating the style of his 2011 Rooftops his first record on Black & Tan Records. On this album, David Phillips delivers eighteen tracks exploring his guitar, lyrics and warm vocals. On a rooftop, the recording process is simple, stripped back, only the essentials joining David in making this album. His guitar and voice are captured with just two microphones and all the doors and windows wide open. Adding some variation in guitar tone his Resonator and Cigar Box guitars make their appearances but nothing else to complicate the process of sharing his music.  What we get is an artist who is at one with the whole process concentrating on delivering the twelve songs. The last six numbers are instrumentals providing a bonus EP to complete the rooftop stripped back vibe. This is music that relaxes from the opening track Making It Up through to the last fading notes of the instrumental Long Flight Home. Here It Is we hear in fleeting a Spanish neighbour then into an upbeat number, with this percussive number David captures your attention. Listen out through the album for when the outside makes a guest appearance including Swifts and House Martins, perfectly reflected in instrumentals Migration and Dance of The Swallows. Beat Box opening and we Are Flying High with the soulful vocals of David Phillips. An acoustic, stripped back album. The making may have been simple, the result is an album full of shadows and moody mystery. The album captures that live, spontaneous feel as the bird song and a few unwitting neighbours captured when David Philips records the songs we want to hear. The Rooftop Recordings 2 is a must for lovers of acoustic simplicity, the power of lyrics, blues and soul to add to the collection of chill out tunes. The Cigar box adds a ripping it up-country blues tone to Tied Up Gagged and Bound the track is a foot tapping extravaganza. Counting himself in gives the feel of an intimate bar setting of a live acoustic session as he opens on Old Red Haze. A lyric about anger and is gentle as his guitar curls around the lyrics as he gets angry and blind. Country fueled with blues as we swing on the veranda and listen to the music flow. The finale is a bluesy number Long Flight Home with birdsong getting the tune underway. Only one solution is to listen again!

Posted on by

review David Philips in Popmagazine Heaven (Holland)

The Rooftop Recordings 2 van de Brit David Philips biedt een hernieuwde proeve van zijn bekwaamheid te schitteren met minimale middelen. In achttien liedjes laat hij ons genieten van zijn mooie stem, zijn gevarieerde en technisch onderlegde gitaarspel en vooraal veel mooie songs. Soms folky, soms verwijzend naar de Amerikaanse Westkust, klinken zijn liedjes vooral vrolijk en positief.

Posted on by

review David Philips from Italy

Evidentemente il tetto della casa di Barcellona di David Philips deve avere una vista molto ispirante, dato che questo è il secondo album che registra da lassù, e con tanto di acquerelli di uccelli a decorazione del disco, opera dello stesso David, che farebbero invidia all’edizione deluxe del Bedside Book of Birds. Il musicista e pittore inglese, di cui avevamo già parlato nel precedente If I Had Wings, è un ottimo chitarrista e compositore che spazia fra diversi generi, da atmosfere caraibiche al folk, dal blues ad un pop di classe. Il precedente disco ci aveva colpito notevolmente e questo nuovo lavoro rimane nel solco di quanto già fatto, ma in versione “stripped”, nel senso che mancano un po’ di sovraincisioni, batterie campionate etc che invece riempivano il suono in passato. Sono presenti sia pezzi nuovi sia riarrangiamenti di vecchi brani, sia cantati che solo acustici. Making It Up è il primo in scaletta, il quale parte con un tempo sincopato e un arpeggio serrato di chitarra mentre il cantato rimane melodico (proprio del suo stile, non aspettatevi una voce alla Tom Waits o un crooner come il compianto Leonard Cohen). Il secondo brano riprende That Dirty Road (Beach Version), già apparso nella scaletta del precedente disco, qui però con un ritmo rilassato, quasi alla Jack Johnson, e con ritmo un po’ indolente e caraibico. I generi toccati sono molteplici, dal pop allegro di Washes over Me, al countreggiante Guitar on His Knee, allo shuffle di Here It Is, al blues slide e ritmato di Tied up Gagged and Bound, con un grande groove. Sempre più sulle tonalità blues, ma piedmont style, My Baby Needs Love, passando al blues quasi pre-war di Guilty Sunday o al ragtime di Old Red Haze, dimostrando la versatilità di David Phillips in quasi tutti gli stili delle dodici battute. Per chiudere infine con sei pezzi acustici (Migration, Dance of the Swallow, Reencuentro, The Acrobat, Waterproof), dal sapore a volte west coast, a volte da ballad inglese, per finire con Long Flight Home, tipicamente blues (rumori di sottofondo inclusi), quasi a comporre un ep distinto dal resto. Diciotto pezzi in tutto, registrati a cinque anni di distanza dal primo disco “rooftop”, in presa diretta con due microfoni, armonica, resonator, cigarbox e chitarra acustica, all’aperto sul suo tetto barcellonese. Buon disco, come il precedente, forse pecca un po’ dell’eccessiva semplicità e uniformità rispetto a quanto già fatto ascoltare in If I Had Wings. Tuttavia David Phillips è un ottimo artista che ci fa sempre piacere ascoltare mentre suona la sua chitarra acustica sui tetti di Spagna. Ad esclusivo vantaggio degli uccelli e del cielo della Catalogna.

 

Posted on by

review new David Philips release on Zicazine (France)

Singer, songwriter et multi-instrumentiste britannique, David Philips n’a pas mis longtemps à se faire un nom sur la scène blues et folk internationale et c’est en travaillant d’arrache-pied en studio pour ses propres albums mais aussi pour diverses campagnes publicitaires et en participant à de grands festivals comme ceux de Montreux et de Marciac mais aussi à d’autres en Inde, en Australie et dans toute l’Europe qu’il a réussi à faire de sa musique une sorte de référence incontournable. Cinq années après son deuxième album, le premier « Rooftop Recordings » paru sur le label néerlandais Black & Tan Records, David Phillips qui entre temps a publié deux efforts est retourné dans son appartement de Barcelone et c’est là-bas, sous les toits, qu’il s’est livré à l’enregistrement du second volet de ces désormais fameux enregistrements solitaires. Deux micros judicieusement posés, toutes portes et fenêtres ouvertes, l’artiste s’est laissé aller une fois encore à faire chanter ses guitares, dobros et autres cigar box et à inonder le tout de sa voix si attachante et si chaleureuse mais aussi de quelques parties d’harmonica éparpillées deci-delà. Une douzaine de compositions de toute beauté, six instrumentaux issus de diverses improvisations voire même des tests de micros, « The Rooftop Recordings 2 » nous présente des trésors de picking mais aussi et surtout de grands moments de musique au sens le plus large du terme, ces fameux instants où l’on ne se demande plus si l’on est dans le blues, dans le folk ou même dans le rag mais où l’on attrape à la volée de véritables tranches de bonheur comme « That Dirty Road », « Tied Up Gagged And Bound » ou « Guilty Sunday » et des moments empreints d’une formidable spontanéité comme « Dance Of The Swallow », « The Acrobat » ou « Waterproof ». Proposé en version numérique ou en CD au tirage limité à mille exemplaires, l’ouvrage est assorti de diverses aquarelles réalisées par David Philips lui-même qui représentent les oiseaux que l’on peut voir sur les toits de Barcelone. Une bonne manière de boucler la boucle …

Posted on by

review for new David Philips on DaMusic (Belgium)

Een akoestische gitaar en een stem. Meer heeft een liedjesmaker niet nodig. Veel artiesten doen, om de intimiteit aan te scherpen, vaak enkele nummertjes akoestisch tussendoor. Maar een heel album, naakt en gestript tot de essentie, blijft eerder uitzondering. En net dat is wat David Philips met dit ‘Rooftop Recordings 2’ bewerkstelligt. De in Engeland geboren en getogen Philips verhuisde al op jonge leeftijd naar Barcelona. Als (sessie)muzikant speelde hij op festivals (Montreux, Marciac, Delhi Jazz) in de wijde wereld. Bredere bekendheid krijg hij onder meer door het cigarboxgitaargedreven What Am I. Hij bracht eerder al twee soloalbums uit op het Nederlandse Black And Tan label (respectievelijk ‘Heal  Yourself Alone'(2010) en ‘The Rooftop Recordings’ (2011)). Later volgde ‘December Wine (The 4 Track Tapes)’, een reeks demo’s en schetsen, en in 2015 was er ‘If I Had Wings’, waarop hij de gitaar en stem verrijkt met elektronica, psychedelica en jazz. Muzikaal situeert Philips zich eerder in de folky gitaarblues, al loont het de moeite om ook eens naar dat recente ‘If I Had Wings’ te luisteren, gezien daarop een heel ander geluid te horen is. Het nieuwe album bevat achttien nummers (twaalf gezongen nummers en zes instrumentals), opgenomen op het dakterras van zijn appartement in Barcelona. De instrumentale songs vormen een extraatje, gezien Philips ze vooral opnam om zijn microfoons te testen en zijn vingers op te warmen. Twee microfoons, één voor gitaar en één voor stem. Heel sober en heel uitgepuurd. Het levert een erg warme en levensbevestigende rootsplaat op, die herinneringen oproept aan artiesten als Jack Johnson. Positieve, opgewekte vibes. En dat allemaal volgens de hem kenmerkende DIY-methode: hij schreef en speelde alles in en produceerde het album ook nog eens. Op zijn albums staat de gitaar centraal: zo beschikt hij over erg uiteenlopende exemplaren die hij, al naargelang de feel, gebruikt. Een gewone, zessnarige gitaar, een driesnarige cigarboxgitaar, een ukelele, een lapstyle dobro. En dan is er nog die stem, die soms wat ruw, dan weer honingzoet klinkt. Uiteraard staat de liefde centraal (Washing Over Me, My Baby Needs Love), maar evengoed zijn er songs over onmacht (Tied Up Gagged And Bound) en schuld (Guilty Sunday). Daar waar hij volledig instrumentaal gaat, komen José Gonzalez of Ben Harper in beeld, zoals te horen is aan Migration, Long Flight Home of The Acrobat. ‘The Rooftop Recordings 2’ is vooral een heel schoon album. Akoestisch, maar tezelfdertijd open voor alles wat hem kan beïnvloeden. Beeldende muziek ook, die aanzet om ook de eigen ramen open te zetten. Philips is naast singer-songwriter kunstenaar. Hij tekent al eens wat ruwe schetsen om die met waterverf bij te werken. Voor de limited cd-editie, duizend genummerde exemplaren, maakte hij een aantal schilderijen van vogels die zijn dakterras in Barcelona bezoeken. De singer-songwriter onderneemt, ter promotie van het album, een tourneetje die hem ook bij ons brengt. Zo zal hij op 2 december in Cowboy Up (Waardamme) een setje spelen en op 4 december duikt hij het Antwerpse concertleven in met een set in de Crossroads.

Posted on by

review David Philips on Written In Music

In 2011 legt de Britse singer songwriter en multi-instrumentalist al een eerste sessie vast die tot stand komt op zijn dakappartement in Barcelona. In het voorjaar keerde hij terug, twee microfoons  registreren zijn gitaar- en zanglijnen op en dat levert andermaal een prachtig resultaat op. Een minimalistische set met twaalf  verhalende songs  die van blues naar folk pendelen. Opvallend is de ritmische fingerpicking  die in songs als Making It Up, That Dirty Road en Washes Over Me de expressieve soepele soulvolle zang ondersteunt. Ook als het tempo even vertraagt imponeert Philips. Guitar On His Knee verhaalt het lot van de eenzame troubadour die terugvalt op het gezelschap van zijn gitaar, min of meer Philips’ autobiografie die hier in dik vijf minuten passeert. De blues klinkt door in het op resonerend snarenwerk gebouwde Ellie, het klaaglijke 5 Long Years en Old Red Haze, met het huppelende Guilty Sunday belanden we in een onvervalste ragtime sfeertje. De overwegend heftige aanpak wordt enigszins getemperd in het afsluitende luik opgebouwd met met zes instrumentale nummers vanaf het met lokale Spaanse elementen ingekleurde Migration, een aanpak die je ook in Reencuentro terugvindt. Dance Of The Swallow is ongetwijfeld geïnspireerd door Philips’ observaties van voorbij zwevende vogels en dat levert evenals Waterproof, ook zonder tekst poëtisch getint muziekjes op. Met een ademende harmonica die de gitaarlijnen volgt komen we terug bij de authentieke blues in Long Flight Home. Een werkstuk met tijdloos allure van een bevlogen doe het zelver die zich bovendien een niet onverdienstelijk aquarellist toont, getuige de fraaie schilderingen van vogels die zijn dakterras bezoeken en een strikt gelimiteerde editie illustreren.