In 2011 legt de Britse singer songwriter en multi-instrumentalist al een eerste sessie vast die tot stand komt op zijn dakappartement in Barcelona. In het voorjaar keerde hij terug, twee microfoons  registreren zijn gitaar- en zanglijnen op en dat levert andermaal een prachtig resultaat op. Een minimalistische set met twaalf  verhalende songs  die van blues naar folk pendelen. Opvallend is de ritmische fingerpicking  die in songs als Making It Up, That Dirty Road en Washes Over Me de expressieve soepele soulvolle zang ondersteunt. Ook als het tempo even vertraagt imponeert Philips. Guitar On His Knee verhaalt het lot van de eenzame troubadour die terugvalt op het gezelschap van zijn gitaar, min of meer Philips’ autobiografie die hier in dik vijf minuten passeert. De blues klinkt door in het op resonerend snarenwerk gebouwde Ellie, het klaaglijke 5 Long Years en Old Red Haze, met het huppelende Guilty Sunday belanden we in een onvervalste ragtime sfeertje. De overwegend heftige aanpak wordt enigszins getemperd in het afsluitende luik opgebouwd met met zes instrumentale nummers vanaf het met lokale Spaanse elementen ingekleurde Migration, een aanpak die je ook in Reencuentro terugvindt. Dance Of The Swallow is ongetwijfeld geïnspireerd door Philips’ observaties van voorbij zwevende vogels en dat levert evenals Waterproof, ook zonder tekst poëtisch getint muziekjes op. Met een ademende harmonica die de gitaarlijnen volgt komen we terug bij de authentieke blues in Long Flight Home. Een werkstuk met tijdloos allure van een bevlogen doe het zelver die zich bovendien een niet onverdienstelijk aquarellist toont, getuige de fraaie schilderingen van vogels die zijn dakterras bezoeken en een strikt gelimiteerde editie illustreren.